Veel had het blaadje niet om het lijf, maar… eindelijk durfden een aantal “nieuwe dorpelingen” van achter hun witte muurtjes buiten komen. De toon was meteen gezet met de organisatie van een Driekoningen-rondwandeling en taart achteraf in de steeds gastvrije Eik van Mamre (65 mensen). Wat later kwamen de paasklokken en we konden samen een drankje gebruiken in de pas gerestaureerde kapel (50 mensen).
Ondertussen was het aanloophuis Poco Loco in het begijnhof neergestreken.
En waarom zouden we geen picknick organiseren in de zomer? opperden enkele dapperen. “We gaan naar de bleekweide met dekentje of campingstoel en we nemen wat eten mee dat we delen”. Toen regende het zo hard dat we naar de voormalige speelplaats van het schooltje ‘Rozemarijn’ verhuisden. We kregen toen de immer enthousiaste en vindingrijke Klara en Lore die met hun vrolijke volgelingen een show als dessert opdienden.
En zo vergingen de dagen, weken, maanden. Meer buren (eigenlijk vooral buurvrouwen…) zetten hun hoofd en handen onder de Nieuwsbrief die telkens op het bisdom werd geprint.
En de Drie Koningen bleven zingen, de paasklokken eieren uitstrooien en tijdens de zomer werd er … natuurlijk gepicknickt.
Eventjes durfde een buur het aan om een website te bouwen waarop ook Ons Begijnhof digitaal zou te lezen zijn. Dit vrijpostig avontuur was geen lang leven beschoren. Een week later was de www van het net gehaald wegens protest van de vzw, onze eigenaar.
Toch enkele nieuwigheden in die jaren: in november 2003 zorgden de “meisjes en co” voor een ‘Kleine Begijntjeskrant’ en onze eerste sponsors doken op: de VZW, De Volkshaard en de parochie gaven ons een duwtje in de rug voor het Driekoningenfeest.
Niet dat alles nu op rozen liep. De Nieuwsbrieven uit die tijd nalezend, blijkt vaak vermoeidheid en teleurstelling op te duiken. Waarom doen we dit verder? Maar telkens kreeg de redactie weer een duw in de rug van buren die kwamen aanmoedigen: doe toch verder!
Dus zochten we naar nieuwe invalshoeken en medewerkers. In dit dorpje leefden toen ook mensen die niet bang waren van de grote wereld. De nu beroemde Jens Franssen bv. die in het krantje schreef over de reis die hij met zijn vriendin maakte naar het Verre Oosten, en we kenden Siska die een beroemde mannequin werd, Filo schreef aan Soof, Jeroom zocht het in de kruiden, Martine maakte een fotografische zoektocht enz..
In 2004 kregen we een superuitgave van de picknick want een buur bestelde de Vooruit met de Kuit-groep.
Voor het eerst wilden onze kinderen dat jaar huiveren en griezelen bij Halloween en zo kwamen de Driekoningen in 2005 voor de laatste keer.
In augustus van 2005 verblijdde ons een accordeoniste-vriendin en de meisjes organiseerden een quiz bij de picknick. In 2006 kregen we zelfs de Skyblasters en dus een swingende picknick, in 2007 beluisterden we de typische keelklanken van de Mongoolse groep Jamuh.
In 2007 komt voor het eerst de BAR bijeen, neen geen drinkgelag maar een aantal mensen die het goed voorhebben met het Begijnhof. De BewonersAdviesRaad had en heeft de bedoeling alles te coördineren voor het dorp dat langzamerhand was uitgegroeid. Moet niets gebeuren aan de veiligheid, aan de communicatie, aan de doodgaande bomen, enz.? Er wordt in de schaduw gewerkt.
In 2008 beslist het bisdom dat we voortaan op eigen benen moeten staan. De Nieuwsbrieven krijgen Marc Van Speybroeck als verantwoordelijke uitgever. Voor financiële ondersteuning voor de verschillene activiteiten en voor de Nieuwsbrieven, dienden we een project in bij het recent opgerichte Wijk aan Zet van de stad Gent en we vielen direct in de prijzen!
Vanaf dan begint het allemaal een beetje “grootser” te worden. Naast de picknick (die nu plaats krijgt bij Poco Loco), Halloween en Pasen worden ook nog info-avonden georganiseerd.
De vrouwen en mannen van Wijk aan Zet kijken tevreden toe maar laten weten dat we geen tent meer mogen huren, dus wordt er één gekocht. Opdat niet altijd dezelfde “Chineesjes” moeten zeulen met tafels en stoelen, wordt beslist om het materiaal voortaan te huren. En zo komt het dat het “lekker spontane” voor de enen, langzamerhand verandert in een meer “georganiseerd” gebeuren. Om het Belgische weer nog beter te kunnen trotseren, wordt in 2010 een tweede tent aangekocht. Verder geraken we niet: een derde tent werd al bij herhaling bij anderen geleend.
In 2010 krijgen we van de stad nog een steuntje met de actie ‘Feestneus’, mogelijke animatie-activiteiten die we voortaan ook gesubsidieerd krijgen. De Nieuwsbrieven vonden ondertussen sponsors bij handelaars uit de buurt.
En de activiteiten gaan verder met wisselende invalshoeken. Een wandeling in ons Begijnhof, één in het Groot Begijnhof, een lezing van buurman Frimout, een wandeling in het Prinsenhof, struinen in de tuinen en het onvergetelijk concert van Sigiswald Kuijken en de “adembenemende” kunstwandeling in “ons dorp” in 2015.
Lees ook het artikel over ‘Begijnenkriebels’.
We doen voort. Jullie ondersteunen ons verder?